In november luidde het Verbond voor Progressief Jodendom de noodklok over toenemend antisemitisme. ‘The Rights Forum’ (TRF)–de club opgericht door oud-premier van Agt die pleit voor boycot, desinvesteringen en sancties (BDS) als drukmiddel tegen Israël – reageerde met een artikel waarin de problematiek ontkend werd. Organisaties als het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en het Centraal Joods Overleg (CJO) werd bovendien verweten te pas en te onpas met ongefundeerde verwijten van antisemitisme te komen. Toen het CJO hierop een artikel schreef waarin zeer concrete voorbeelden van antisemitisme werden benoemd, weigerde TRF dit artikel op haar website te plaatsen. Tevens werden in een nieuw artikel deze bevindingen gebagatelliseerd.
Wat TRF ook beweert, op universiteiten en in kerken waart het spook van het antisemitisme wel degelijk rond. Een student schreef op Facebook ‘VU Jodenvrij’. Joodse studenten aldaar geven aan ‘niet meer zo snel te zeggen dat ze Joods zijn’ en 40 (oud)studenten schreven een brandbrief. Wat betreft antisemitisme binnen de kerk kwam bijvoorbeeld Kees Blok, de voorzitter van het Christelijke Kairos Sabeel Nederland, meermalen in opspraak vanwege antisemitische uitingen.
Wie zich verdiept in TRF en andere clubs die BDS nastreven moet wel concluderen dat hier maar weinigen oog hebben voor het onderscheid tussen kritiek op (het regeringsbeleid van) Israël en antisemitisme. Tijdens demonstraties wordt de leus “Khaybar Khaybar ya yahud” gescandeerd, rapper Appa roept op de Dam “Fuck de Talmoed” en Abou Jahjah vindt het jammer dat “alle joden in de zee gooien nu niet haalbaar is”.
Het aangehaalde artikel van het CJO geeft bovendien voorbeelden van antisemitisme op de Facebookpagina van TRF zelf. Zelfs met de beste wil van de wereld is het onmogelijk opmerkingen als “Ik ben zo langzamerhand dat hele ‘joodse’ volk ook spuugzat” en “ze hadden Adolf meer tijd moeten geven” niet als antisemitisme te bestempelen. Jules Tebbe, in 2014 kandidaat-gemeenteraadslid voor de SP, schrijft er zelfs: “Je ziet dat de joodse lobby werkt, zo zelfs dat zij de wereldpolitiek in grote maten beheersen. Israël heeft daar niets te zoeken zij hebben al genoeg land ingepikt en alle de resoluties aan hun SS laarzen gelapt.” Anderen vallen hem bij met bizarre complottheorieën en vergelijkingen tussen Joden en nazi-Duitsland.
Het is schokkend dat TRF, zelfs nadat het CJO ze erop wees, niet optreedt tegen zulke uitingen maar ze zelfs faciliteert. Ze stellen dat het onmogelijk zou zijn de 700 reacties per week te controleren. Niet alleen begrijpt TRF niet wat antisemitisme is, maar tellen blijkt ook te lastig. Een simpele optelsom leert dat het om nog geen 70 reacties per week gaat.
De onwelwillendheid van TRF om antisemitisme binnen de eigen gelederen aan te pakken, laat zien hoe noodzakelijk het is dat een helder onderscheid tussen kritiek op Israël en antisemitisme wordt gemaakt. Het is dan ook onbegrijpelijk dat TRF een fel tegenstander is van de werkdefinitie van antisemitisme die door het Europees Parlement is aangenomen en in landen als Engeland en Duitsland inmiddels juridische status heeft. TRF blijkt een stuk minder tegen antisemitisme dan ze claimt.
Vandaar dat het CJO en het CIJO, de jongerenorganisatie van het CIDI, aangifte hebben gedaan tegen 10 personen die zich antisemitisch geuit hebben op de Facebookpagina van TRF. Eveneens roepen wij politici op om zich krachtig tegen antisemitisme uit te spreken. Dit kan door ervoor te zorgen dat de eerder aangehaalde werkdefinitie van antisemitisme juridische status krijgt. Zo wordt eindelijk duidelijk waar de grens ligt tussen harde maar aanvaardbare kritiek op Israël en antisemitisme. Bovendien pleiten wij ervoor dat fora aansprakelijk kunnen worden gesteld wanneer ze antisemitisme, racisme of discriminatie faciliteren. Voor haatzaaierij mag nooit plaats zijn!
