Dames en heren, wij zijn vandaag bijeengekomen om de Kristallnacht te herdenken. Herdenken, en niet alleen herinneren. We gaan er namelijk opnieuw over nadenken, hoe wij dit verlies kunnen omzetten in een drijfveer voor betere dingen. De Kristallnacht wordt vaak gezien als het begin van alle verschrikkingen die in de Sjoah zouden komen. Synagoges, winkels en scholen werden vernield. Meer dan individuen, ging het om gemeenschappelijke ruimtes, plekken van samenzijn en geloof, die toebehoren aan een gemeenschap. Het is onbeschrijfelijk hoe walgelijk de gebeurtenissen zijn. Zoals een stilte soms de krachtigste woorden zijn van een speech….zal ik zelf niet proberen de tragiek in woorden te vatten. Liever dan dat, zal ik spreken over dat wat er nu is, en wat blijft.
Ik voel mij vereerd om hier te mogen spreken. Bijna tachtig jaar later, en kijk wat onze gemeenschap te bieden heeft. Joodse jeugdverenigingen, scholen, activiteiten voor studenten. Ik denk dat wij trots mogen zijn op dat wat met veel moeite weer opgebouwd is. Dat wat zij ons jaren geleden wilden ontnemen, namelijk een gemeenschap, dat is wat wij hebben gebouwd. Daar ben ik, als jongere, ontzettend trots op. En aangezien het verdriet nog altijd groot is en de teleurstelling immens, is het zo belangrijk dat wij blijven strijden tegen onrecht, onderdrukking en willekeurig onderscheid. Laat ons streven naar rechtvaardigheid. Opdat wreedheid nooit meer een plaats zal kennen binnen onze samenleving. Opmerkelijk is namelijk dat juist het recht toentertijd werd misbruikt als middel voor oorlog. Rechtenstudent zijnde, hoop ik dat het recht enkel nog zal worden ingezet voor vredige en positieve doeleinden.
Dames en heren, herdenken is van beperkte waarde, wanneer het louter bij herinneren blijft. Laat het negatieve ons inspireren, motiveren en bovenal leren, om te streven naar betere dingen. De Kristallnacht heeft zoveel kapot gemaakt. Een nacht die barstte van de scherven, pijn en verdriet. Maar de scherven hebben wij opgeraapt om uiteindelijk een nieuw kunstwerk te creëren. Vanzelfsprekend is het niet hetzelfde als voorheen, maar het is desalniettemin waardevol. Met dit in gedachte is herdenken eveneens waardevol; niet enkel terugblikken op het verleden maar ook kracht vinden voor de toekomst.
